هر چی می خونم بیشتر به این نتیجه می رسم که خدا کلی داره به ظالمان می خنده!!

سوره ی توبه:

   آیه ی 19: آيا آب دادن به حاجی‌ها و آباد كردن مسجدالحرام را مثل كار كسی ميدانيد كه به خدا و روز آخرت ايمان آورده و در راه خدا    جهاد كرده؟ اين دو دسته پيش خدا مساوی نيستند. خدا افرادی را كه ظلم ميكنند هدايت نمی كند.

آیه ی 24: بگو اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و خويشانتان و اموالی كه بدست آورده‌ايد و تجارتی كه از كساد شدنش ميترسيد و خانه‌هائی كه می ‌پسنديد، پيش شما محبوب تر از خدا و رسولش و جهاد در راه اوست،انتظار بكشيد تا خدا فرمانش را صادر كند. خدا افرادی را كه (از دستورهای او) نا فرمانی ميكنند هدايت نميكند.

آیه ی 31:دانشمندان دينی و زاهدان تارك دنيای خود و همينطورپيغمبرشان مسيح ‌ابن ‌مريم را صاحب اختيار (ارباب) خود گرفتند.در صورتيكه به آنها دستور داده شده بود كه فقط معبود واحد (خدا) را بندگی (اطاعت محض  و بدون چون و چرا) كنند. معبودی ( كسی كه انسان در مقابلش احساس يا ابراز كوچكی بكند و از دستورهايش بدون چون و چرا اطاعت کند) غير از خدا وجود ندارد.او بالاتر از اين چيزهائيست كه شريك او ميسازند.

آیه ی 34:ای افراد باايمان، عده زيادی از دانشمندان دينی و زاهدان تارك دنيا ( كه ديرنشين شده‌اند)مال مردم را بناحق ميخورند و مردم را از راه خدا باز ميدارند.كسانی را كه طلا و نقره را روی هم ميگذارند و در راه خدا خرج نميكنند، به عذاب پر دردی بشارت بده.

   آیه ی 47 و 48:اگر برای جنگ ميآمدند به شما چيزی جز خرابی اضافه نميكردند و بين شما بسرعت حركت و فتنه‌انگيزی ميكردند و در       بين شما عده‌ای هستند كه برای آنها جاسوسی ميكنند.خدا افرادی را كه ظلم ميكنند خوب ميشناسد. قبلا هم دنبال فتنه ميگشتند و كارها را برای تو وارونه نشان ميدادند تا اينكه حقيقت آشكار شد و امر خدا ظاهر شد، در صورتيكه آنها از اينكار خوششان نمی‌آمد.  

   آیه 56:به خدا قسم ميخورند كه از شما هستند در صورتيكه از شما نيستند.آنها افرادی هستند كه ميترسند.

   آیه 74: به خدا قسم ميخورند كه چنين حرفی نزده‌اند.بدون ترديد سخن كفر‌آميز را گفته‌اند و بعد از مسلمان شدنشان كافر شدندو قصد چيزی را كردنn  كه به آن نرسيدند.فقط در اثر اينكه خدا و پيغمبرش با فضل خود آنها را بی‌نياز كردند به عيب جوئی پرداختند.اگر توبه كنند به نفع آنها است  و اگر قبول نكنند، خدا آنها را در دنيا و آخرت عذاب پر دردی ميكند. آنها در زمين يار و ياوری ندارند.

    آیه 80: ( ای پيغمبر)  برای آنها چه طلب آمرزش بكنی يا نكنی،اگر هفتاد دفعه هم برايشان طلب آمرزش كنی، خدا هرگز آنها را نمی‌آمرزد. اينكار برای اين است كه آنها منكر خدا و رسولش شدند. خدا افراد نافرمان را هدايت نمی‌كند.    

   آیه ی107 و 108: افرادی كه مسجدی برای ضرر زدن و بی‌ايمانی و تفرقه انداختن بين مسلمانان و كمينگاهی برای افرادی كه قبلا با خدا و رسولش ميجنگيدند ساخته‌اند،قسم ميخورند كه جز خير چيزی نمی خواستيم.در صورتيكه خدا شهادت ميدهد كه آنها دروغ ميگويند.

   آیه 111: خدا جان و مال افراد باايمان را به قيمت بهشت خريد، افرادی كه در راه خدا ميجنگند و ميكشند و كشته‌ ميشوند. اين وعده    درستی در تورات و انجيل و قرآن است و عمل كردن به آن بر عهده خداوند است.  چه كسی بهتر از خدا به عهدش وفا ميكند؟ بنابراين به داد و ستدی كه كرديد شاد باشيد اين موفقيت بزرگی است.

 

دنیا کی نهایت می شود مهربان؟

گویی تهی می شود

حنجره ی بی ثبات انسان ها

در وادی پر از غبار بشریت

که از آن

نامردی می چکد و خشم می چکد و رسوایی

گویی تبدیل می شویم به تکه هایی سنگ

که روزی از فراز کوهی چونان بلند سقوط خواهیم کرد

آری!کوهی از غرور و  تکبر و خودبینی

در آینه نگاه می کنم!

چشمانم حلقه های تو خالی پوشالی

در آینه نگاه می گنم لبانم قفل زده و خاموش

در آینه نگاه می کنم گونه هایم سرخ از سیلی روزگار و تر از اشکی بی تقلا

در آینه نگاه می کنم مهربان

تو را می بینم!

در اعماق سیاهی گیسوانم

سوسوی فانوس بودنت را می بینم

که به چشمانم

به قلبم

به گونه هایم

به لبانم

نور می باری

مهربان!

دنیا کی نهایت می شود؟

در کجاترین نقطه ی این سرزمین های گنگ

روزی ته مانده های آدمی و هر آنچه نامش انسان است

از فاضلابهای دل زمین فواره می زند؟

کی می شود که زمین از این بار سنگین

که ناخواسته دچارش شده رها شود؟

از انسانیتی که

وجودش از ضربه های آتشینی ورم کرده

و خاکسترش طوطیای راه ظالمان شده

کی رها می شود؟

مهربان!

بگو چه وقت می بخشایی؟

چه وقت بر اینان که در حماقت حاذقند می بخشایی؟

چه وقت این دست سیاه شب را

از روی چشمان می ربایی؟

بگو چه وقت تابوت دنیا ی وحشی ِ بودن را روی دستها می بری؟

رودم!رودی پراز طغیان های بی تفاوت

پر از سد های شکسته و بند زده

پر از اعتیاد به گرفتن عکس های فوری

از لحظه های خسته ی تاریخی تاریک ذهن

از دیاری که تا چشم کار می کند

خلقت ،غفلت می شود و

تا پا توان دارد حق پایمال می شود

و تا دست توان دارد

به جان دستبرد می زنند

و تا لب توان دارد

بر مرگ بوسه می زند...........

دنیا کی نهایت می شود مهربان؟

"عروسک کوکی"

88/2/8