عروسک کوکی

معشوق من!معشوق من کسیست که هر روز....هر ساعت...عطر نفسهایش در تمام من جاریست...معشوق پاک و مهربانم ....معشوق بزرگ و مغرورم که همچون کودکی به آغوشش پناه می برم و سر به روی بازوان محکم و سینه ستبرش می نهم...معشوق من کسیست که در سرما گرمی دستانش و در گرما خنکای احساسش سیرابم می کند...معشوق من با آن لبهای تر از بوسه ی عشق همیشه می خندد....معشوق من کسی است چونان قوی که مرا از هر چه طوفان و سیل و سیلاب است می رهاند...معشوق من!مردیست شجاع که تمام اعتماد من در نگاهش خلاصه می شود...معشوق من کسی است که با قدمهایش به من اعتبار می بخشد...کسیست که دستانم در دستان پرمهرش گره می خورد...کسیست که بازی بی رحم روزگار دل رحمیش را از او نستانده است...معشوق من!معشوق من کسیست که ایمان و احترام را به من آموخت....معشوق من !با آن تن آغشته به عشقش،با آن روح پرتلاطم سبزش گیسوان احساس مرا به دست باد عاشقانه ها می سپارد...معشوق من حسیست از بودن...خواستن...ماندن....بارانیست از نعمت بی انتها...معشوق من خاکیست بر فراز تپه های دوستی...معشوق من با آن کلام پر محبتش ...با آن نگاه پر صداقتش...کسیست که فکر من،جان من و احساس من رود جاری چشمه ی حضورش است....معشوق من کسیست که شبیه هیچ کس نیست...معشوق من صدایی دارد به وسعت قلبش...معشوق من می خواند آوازهای عاشقانه اش را با صدایی که مثل هیچ کس نیست....من!معشوقی دارم که بی وقفه از لمس پوست ملتهبش ...از لمس انگشتان سوزانش...تمام لحظه هایم روشن می شود....من معشوقی دارم که ورای آسمان پوچ روزمرگی ها پرواز می کند....من معشوقی دارم که از هرم نفسهایش زمستانی تابستان می شود....من معشوقی دارم که روزی در همین شهر از کنار نگاههای بی تفاوت شما عبور کرده است،ولی من معشوقم را در نگاهی عاشقانه جای دادم...معشوق من چیزی فراتر است از آنچه هست....معشوق من مردیست از تبار نور،عشق،احساس.....مردیست از دیار خوشبختی،مهربانی.......معشوق من،معشوق من کسیست در کنار من،نزدیک من...درون من!معشوق من،معشوق من است !

"عروسک کوکی"

در یک غروب تشنه ی تابستان